Edumund Osterloff urodził się w Krągoli k. Kutna, jako syn Karola Augusta Osterloffa i Ernestyny ze Szwartzów. Ukończył gimnazjum realne w Kaliszu oraz szkołę handlową Kronenberga w Warszawie.
Pracował jako nauczyciel, lecz został aresztowany przez związki z partią „Proletariat” i został skazany w procesie zbiorowym Ludwika Waryńskiego i przywódców partii na 2 lata pozbawienia wolności i uwięziony w X pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Po odbyciu kary wydalony do Tbilisi w Gruzji, gdzie podjął pracę nauczyciela języka niemieckiego w gimnazjum.
Stamtąd przeniósł się do południowej Afryki, gdzie zajął się farmerstwem, lecz do kolejnej emigracji, tym razem do Szwajcarii, zmusiła rodzinę Osterloffów druga wojna burska. W 1900 r. zakupili w Genewie dom i działkę, lecz na skutek oszustwa stracili cały majątek i zmuszeni zostali do powrotu do Polski.
W kraju pracował początkowo jako księgowy w Łodzi, a następnie jako nauczyciel języka niemieckiego w Zgierzu i Pabianicach, skąd został zwolniony i zmuszony w 1904 r. do ponownego wyjazdu do Gruzji. Wówczas rozwinął swoje zainteresowanie fotografią. W latach 1905-1914 Edmund wysyłał swoje prace na międzynarodowe wystawy.
Do niepodległej Polski wrócił dopiero w 1921 r. i objął posadę dyrektora gimnazjum w Drohiczynie nad Bugiem, lecz po kilku latach wiek oraz pogarszający się stan zdrowia zmusiły go do przejścia na emeryturę. W 1925 r. przeniósł się do Radomska, mieszkając tutaj związany był z warszawskim środowiskiem fotograficznym, m.in. współpracował z miesięcznikiem „Fotograf Polski” redagując w nim rubrykę poświęconą zagranicznej prasie fotograficznej. W pracy tej pomagała mu znajomość wielu języków obcych. W 1931 r. zaproszony został do przedwojennego Fotoklubu Polskiego. W jego twórczości dominowały pejzaże z zatopioną w nich sylwetką ludzką, sceny rodzajowe i portrety (przeważnie zdjęcia jego żony Natalii i córki Zofii). Większość jego prac znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W Radomsku można było obejrzeć część zdjęć autorstwa Osteroffa w 1992 i 2012 roku.
Edmund zmarł 21 czerwca 1938 r. w Gomunicach, a pochowany został na Cmentarzu „Starym” w Radomsku.
Pamięć o życiu i twórczości Edmunda Osterloffa nazywanego w międzywojennych kręgach artystycznych – „Samotnikiem z Radomska” podtrzymuje Towarzystwo Fotograficzne w Radomsku noszące od 1999 r. jego imię, które organizuje Biennale Fotografii Czarno-Białej pt. „Postać ludzka w pejzażu”.
Towarzystwo Fotograficzne w Radomsku powstało w 1962 r. z amatorskiego ruchu fotograficznego, którego rodowód sięga roku 1959. Towarzystwo przyjęło imię Edmunda Osterloffa, artysty fotografa - wielkiej postaci historii polskiej fotografii. Członkowie Towarzystwa Fotograficznego w Radomsku brali udział w wielu wystawach i konkursach fotograficznych - krajowych i zagranicznych, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Obecnie prezesem Towarzystwa jest Marcin Kwarta.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
