Gm. Gomunice: Willa ledwo się trzyma

Jak pomóc starej drewnianej willi sprzed ponad 100 lat, pochodzącej z czasów, gdy do nazwy Gomunice dodawano "Letniki", w pobliskich lasach snuli się kuracjusze, a takich budynków było znacznie więcej? - Przeprowadzenie prac, które umożliwią ratowanie willi przekracza nasze możliwości finansowe - rozkłada ręce Krzysztof Gaborski, sekretarz gminy.

Budynek, jeszcze do niedawna, zamieszkiwało kilka rodzin. Obecnie stoi już prawie pusty.
- Jego stan techniczny jest tak zły, że nie nadaje się do zamieszkania. Potrzebny jest solidny remont, choć na przykład ściany i podłogi są zdrowe, z drewnem nic się nie dzieje. Niestety, nie stać nas na przeprowadzenie prac - mówi Krzysztof Gaborski. - Trzeba zadbać o dach, stolarkę okienną, gonty, nie mówiąc o wnętrzach. Koszty takich robót liczone będą w setkach tysięcy złotych lub jeszcze większych kwotach.

Willa, znajdująca się na tyłach budynku urzędu gminy, to już niemal ostatni przykład drewnianej architektury sprzed wieku. Z racji wieku znajduje się pod opieką konserwatora. W Gomunicach jest jeszcze willa "Irena", ale już częściowo murowana. Zawaliła się willa "Belweder". Z drewnianej zabudowy pozostały jeszcze "familioki" obok byłego "Cefolu".

By uchronić budynek przed całkowitym zniszczeniem, gmina zabezpieczyła go przed zalaniem. Okna i drzwi zostaną zabite deskami... - Nie mamy pomysłu, co z tym budynkiem dalej zrobić. Na pewno nie zostanie rozebrany czy zburzony. Chcieliśmy zrobić tam izbę pamięci regionalnej, ale sprawa rozbiła się o brak funduszy - dodaje Gaborski. - Pozostaje szukanie pieniędzy na zewnątrz. Ale tak naprawdę to nie ma programów, z których moglibyśmy pozyskać tak ogromne, jak na naszą gminę, kwoty.

A prywatny inwestor?
- Tacy na pewno by się znaleźli. Miejsce jest bardzo dobre. Wszędzie blisko, niby leży w centrum wsi, ale już w lesie... Tyle tylko, że taki inwestor bardziej byłby zainteresowany placem, na którym stoi willa niż nią samą - obawia się sekretarz Gomunic. - Dlatego wolelibyśmy, żeby budynek pozostał jednak naszą własnością. Bo zachowa swój charakter... Na razie go zabezpieczamy i... musi tak stać.