MDK w Radomsku podsumowuje pierwsze jubileuszowe działania i zaprasza do teatru [FILM]

Dziś 23 marca, czyli Międzynarodowy Dzień Teatru. Z tej okazji pracownicy Miejskiego Domu Kultury podsumowali 10 lat funkcjonowania w Radomsku Regionalnej Sceny Teatru im. S. Jaracza w Łodzi oraz pierwsze trzy jubileuszowe miesiące działalności placówki.
- Weszliśmy w dziesiąty rok współpracy z Teatrem im. Stefana Jaracza, w tym czasie zaprezentowaliśmy około 90 spektakli tylko tego zespołu, a gościliśmy przecież także inne teatry - mówi Krystyna Michalska, koordynator Regionalnej Sceny w MDK. - Cieszy nas, że spektakle Teatru Jaracza mają swoją stałą publiczność, a troszkę niepokoi, że z powodu zmian personalnych w Teatrze, tych spektakli jest u nas teraz nieco mniej. Mamy nadzieję, że do się poprawi, a obecnie liczymy na szybką premierę "Królowej Śniegu".

Wieczorem w ramach Międzynarodowego Dnia Teatru MDK zaprasza na muzyczno-teatralne widowisko „Umrzeć z tęsknoty czyli najpiękniejsze piosenki żydowskie” Teatru im. S. Jaracza w Łodzi. Początek o godz. 19.

Zobaczcie film z konferencji prasowej:

Dzisiaj obchodzimy święto teatru. Nasze święto. Święto wspólnoty, do której należymy i którą współtworzymy. Twórcy i widzowie odgrywają w nim najważniejsze role. I to jest naszą siłą, wielką społeczną siłą polskiego teatru. Dlatego mówię nam: oburzajmy się! Oburzajmy się, jak pisał przed śmiercią Stefan Hessel, na niesprawiedliwość, bo gniew na nią musi być niewzruszony. Życzę nam, byśmy mieli odwagę protestować przeciwko pogardzie i utracie pamięci, przeciwko fałszowi i obłudzie, przeciwko hipokryzji i świętemu spokojowi, byśmy mieli odwagę naruszenia tabu, byśmy rozbijali stereotypy i obnażali intelektualne lenistwo, byśmy umieli podważać własne przyzwyczajenia i byśmy nigdy nie stawiali pomników sami sobie. Niech teatr będzie dla nas przestrzenią spotkania, zaufania, wolnego myślenia i wolności słowa. Niech teatr zawsze stoi po stronie tych, którym odebrano głos, których zdradzono, którym odmawia się współczucia, których wyklucza się ze wspólnoty. Niech teatr zawsze stoi po stronie empatii. Nie pozostawajmy w letargu. Nie przestawajmy myśleć krytycznie. Nie udawajmy, że nie widzimy, nie czujemy i nie słyszymy. Miejmy odwagę podejmowania ryzyka. Teatr nie rodzi się z komfortu, ale z dyskomfortu. Nie bądźmy apatyczni ani pyszni. I nie przestawajmy pytać samych siebie: Co jest dzisiaj prawdziwie radykalne? Kiedy radykalność staje się towarem? Kiedy bunt jest wystawiany na sprzedaż? Nie handlujmy, nie negocjujmy, nie targujmy się. Nie szukajmy kompromisów w sprawach fundamentalnych wartości. Niech nasz teatr będzie kolebką nowych myśli i idei. Bądźmy wolni i odważni – tego nam życzę.
Maja Kleczewska