Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Siostry Sercanki z Radomska. Historia i codzienność Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego [ZDJĘCIA]

Małgorzata Kulka
Małgorzata Kulka
fot. Archiwum parafii p. w. św. Lamberta w Radomsku
Siostry Sercanki z Radomska. Historia i codzienność Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego w parafii św. Lamberta w Radomsku.

Siostry Sercanki w Radomsku

Placówka Zgromadzenia Służebnic NajświętszegoSerca Jezusowego w Radomsku powstała jako dzieło miłosierdzia chrześcijańskiego. Trzy pierwsze siostry sercanki: s. Dorota Eleonora Gołoś, s. Genowefa Apolonia Trembecka i s. Leontyna Maria Majewska, przybyły do Radomska w marcu 1922 r. W krótkim czasie wymienione siostry podjęły pracę pielęgniarską na oddziałach wewnętrznym i chirurgicznym oraz w dziale gospodarczym szpitala św. Aleksandra.

W miarę upływu czasu liczba sercanek pracujących w radomszczańskim szpitalu rosła. W 1937 r. zatrudnionych było tu 18, a w 1949 – 24 sióstr. W tymże szpitalu siostry pracowały przez 40 lat, tj. do 1962 r., kiedy to zgodnie z dyrektywami władz komunistycznych siostry zakonne stopniowo usuwano z pracy szpitalnej. Proces ten dotknął również Zgromadzenia Służebnic Najśw. Serca Jezusowego. W latach pięćdziesiątych pracowały tu już tylko trzy siostry. Kiedy etaty szpitalne stopniowo redukowano w 1953 r., siostry sercanki podjęły się również pracy katechetycznej przy parafii św. Lamberta. Pierwszymi katechetkami były wówczas: s. Tarsycja Kazimiera Jaros i s. Fidelisa Eleonora Gorczyńska.

W 1962 r. po całkowitym usunięciu sióstr ze szpitala zgromadzenie zaangażowało się do pracy parafialnej, ale w dalszym ciągu opiekowały się kaplicą szpitalną (do czerwca 2011 r.). W latach 1962-1987 siostry zamieszkały w wynajmowanym od rodziny Poteralskich mieszkaniu przy ul. 1 maja, a następnie przeprowadziły się do budynku parafialnego przy ul. Narutowicza 2, gdzie mieszkają do dnia dzisiejszego podejmując pracę w zakrystii i w katechizacji.

Historia Sercanek

Pod koniec XIX w. ówczesny prof. Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim ks. Józef Sebastian Pelczar zainteresował się problemami dziewcząt, przybywających do Krakowa w poszukiwaniu pracy. Wiele z nich podejmowało służbę w bogatszych domach. Wkraczając w samodzielne życie z dala od swych rodzinnych domów często gubiły się w wielkomiejskim środowisku, które dając im możliwość pracy, stanowiło równocześnie zagrożenie dla ich wiary czy moralności. 15 kwietnia 1894 r. św. Józef Sebastian Pelczar przyjął śluby zakonne od dwunastu kobiet, które stały się zaczątkiem Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.

Na początek powstały w Krakowie (1894 r.) i we Lwowie (1895 r.) przytuliska dla służących, tzn. czasowe miejsca pobytu dla dziewcząt przygotowujących się do zawodu, skąd siostry kierowały je do odpowiednich miejsc pracy. Z biegiem lat zwiększała się liczba sercańskich placówek i rozszerzał zakres ich działalności. Powoli rozchodziły się po całej Polsce, a następnie poza jej granice.

Cel i charyzmat

Zgromadzenie jest wspólnotą zakonną o charakterze kontemplacyjno-czynnym, gdyż więź z Bogiem, życie modlitwy stanowi istotę życia duchowego, z którego wyrasta działalność zewnętrzna. Siostry składają publiczne śluby czystości, ubóstwa, posłuszeństwa tworząc rodzinę zakonną żyjącą ideami św. Franciszka z Asyżu. Zgromadzenie stawia sobie za cel uwielbienie Boga objawiającego swą miłość w tajemnicy Najświętszego Serca Pana Jezusa i rozszerzenie czci i miłości tego Serca.

Charakterystycznym rysem sercańskiej duchowości, przenikniętej troską o to, aby miłość Zbawiciela była poznana i odwzajemniana od ludzi, jest kult Bożego Serca i wynikający z niego duch wynagradzania za grzechy świata.

Apostolstwo Zgromadzenia

Z miłości do Najświętszego Serca Pana Jezusa wyrasta pragnienie apostołowania. Dwa zasadnicze nurty działalności pierwszych zastępów Służebnic Najśw. Serca Jezusowego, tzn. praca opiekuńczo-wychowawcza wśród dziewcząt i posługa chorym, są kontynuowane do dziś. Aktualnie przy kilku sercańskich placówkach istnieją świetlice dla dziewcząt, a w Krakowie internat dla studentek. Siostry prowadzą także przedszkola i sierocińce. Siostry ofiarnie służą jako pielęgniarki w szpitalach, zakładach opieki społecznej oraz w domach prywatnych, w miarę możliwości prowadzą także w swych domach zakonnych punkty doraźnej pomocy medycznej.

Wraz z upływem czasu Siostry Sercanki poszerzyły swe apostolstwo o nowe dziedziny, nowe formy pracy. Jako katechetki pomagają dzieciom i młodzieży poznawać i miłować Boga, opiekują się różnego typu grupami czy wspólnotami parafialnymi.

Źródło: Parafia p. w. św. Lamberta w Radomsku

Siostry Sercanki z Radomska. Historia i codzienność Służebni...

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Co włożyć, a czego unikać w koszyku wielkanocnym?

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na radomsko.naszemiasto.pl Nasze Miasto