Harcerze spotkają się przy grobie druhny Rosi

Druhna Rosława Szleng jest pomysłodawczynią i pierwsza organizatorką Ogólnopolskiego Harcerskiego Festiwalu Artystycznego OPAL, który cieszy się dużym zainteresowaniem harcerzy nie tylko z Radomska, ale z całej Polski.

Rosi, bo tak ją zdrobniale nazywano, uczęszczała do I Liceum Ogólnokształcącego. Po ukończeniu szkoły wyjechała do Warszawy, gdzie na Uniwersytecie Warszawskim studiowała historię. Po powrocie do Radomska podjęła pracę w Szkole Podstawowej na Bartodziejach. Równolegle, jako zastępca do spraw programowych komendanta hufca, myślała nad przedsięwzięciem, które pozwoliłoby młodym, uzdolnionym artystycznie harcerzom szlifować i prezentować swoje talenty na forum, przełamując tym samym bariery nieśmiałości.

Jej pierwsze przedsięwzięcie realizowane z innymi instruktorami hufca Radomsko obejmowało przegląd form teatralnych (m.in. teatrzyki kukiełkowe, drugiego planu), wystawę kronik i plakietek.

Niestety, zupełnie nieoczekiwanie, w dn. 24 czerwca 1988 r Rosława Szleng odeszła. Została pośmiertnie odznaczona złotą honorową odznaką Chorągwi Piotrkowskiej
(aktualnie Hufiec Radomsko podlega pod Chorągiew Łódzką). Od tamtej pory co roku 1 listopada jej grób rozświetlony jest setką płomyków, a harcerze naszego Hufca zbierają się, aby w pełni ciszy i skupienia oddać jej hołd balladą, ułożoną dla niej przez Pawła Kryka i Zofię Bartnik.

Nad twoją głową jest noc
I cisza, która aż boli.
Lusterko i grzebień
Z daleka od Ciebie
Własności swe tracą powoli.
Kosmiczna zbliża się dal
Powozem z mgły oraz cienia.
Woźnica bez koni
Gitarę ma w dłoni
I milczy – do granic zwątpienia
Refren:
Rosi, Ty lubiłaś słońce, śmiech i gwar.
Rosi, nikt tak jak Ty nie umiał się śmiać.
Bawił nas Twych oczu szczery blask.
Dobrym nam się z Tobą jawił świat.
Rosi, przestań słuchać granitowych płyt.
Rosi, nie ma zgody na Twój gwiezdny byt.
Przecież Cię tu u nas nie zastąpi nikt.
Przecież to inaczej miało być...
2. Po Tobie szary wstał dzień.
Już czas, by kości prostować.
Już czas by się budzić do świata, do ludzi.
Lecz czasem tak ciężka jest głowa.
Na mokrej ścieżce we mgle
Zginęły stóp Twoich ślady.
Lecz my je znajdziemy
I po nich pójdziemy
W nasz dzień taki wątły i blady.
Refren:
Rosi, Ty lubiłaś…

Informacja ZHP Radomsko